 |
| overal gele velden |
 |
| ons paasboompje |
Het was weer even geleden dat we de kans hadden om bij ons huisje te gaan kijken. Gelukkig was het vrijdag 11 april weer zover. Zoals we meestal doen de laatste tijd, zijn we 's avonds gaan rijden om 's ochtends vroeg aan te komen. Zodra we er dan zijn pakken we het hoognodige en duiken nog een aantal uur ons bedje in. Dit bevalt prima, je blijft dan in je ritme.
Zaterdagochtend werden we wakker gemaakt door vertrouwde vogelgeluiden en volop zon.
Het eerste ritje naar 'la boulangerie' werd gemaakt en onze vakantie was begonnen.
Buurman Jean was druk met een stapel hout te verplaatsen van het weiland naast ons naar zijn schuur. Remi heeft hem daar vanzelfsprekend mee geholpen, zoals buren horen te doen. Jean op zijn beurt beloofde ook weer ons grasveld te maaien en natuurlijk moesten we na het sjouwen van het hout mee voor een 'petit gout' ... voor mij dus een glaasje siroop met water en Remi 'iets' wat graag gedronken wordt door de fransen. Met Jeanine, de moeder van Jean, gaat alles 'tres bien' met haar 90-jaar. Ze lijken erg 'content' dat we er weer zijn.
We worden weer helemaal bijgekletst over 'la vie dans Pauliat', er is niet zo veel sneeuw geweest, de verkiezingen voor de nieuwe burgemeester zijn geweest, er wordt geïnformeerd naar onze kids, ons werk, er is een veulentje geboren paar dagen terug, 2 paarden zijn helaas overleden en ga zo maar door. Kortom, we zijn weer thuis, het voelt vertrouwd.
Ook onze buurvrouw Camille is een hele lieve hartelijke vrouw. Met haar worden we ook steeds closer. Heel leuk om te zien dat ze enthousiast onze kant opkomt lopen voor een praatje en om te laten merken dat ze het leuk vind dat we er weer zijn.
Ook met haar zoon en schoondochter hebben we steeds beter contact (begonnen met dat Roy en hun zoon elkaar opzoeken). Zoals zijn moeder afgelopen zomer al zei, Valentin voelt zich al behoorlijk thuis bij ons. We krijgen met hun vakanties en met kerst ook kaartjes. Echt erg leuk allemaal. Ook heel grappig dat ze moeite doen wat nederlandse teksten op deze kaartjes te schrijven..... via google translate weliswaar (en die doet het niet zo goed), maar dat ze de moeite nemen is al erg leuk.
Ze kwamen de laatste dag van onze vakantie ook nog even gedag zeggen. Ze waren op doorreis en kwamen even een flitsbezoekje brengen aan Pauliat, daarbij worden Jean, Camille en wij dus aangedaan, nou, ik vraag je, hoor je er dan bij? ;-) ....
We hebben qua verbouwing de draad weer opgepakt. In 'het achterhuisje' waren we bezig met de bovenverdieping om te toveren tot een 'chambre'. Er is hard gewerkt en op een paar afwerkdingetjes na is het klaar. Volgende keer waarschijnlijk een bed of bedbank erin, wat kasten, traphekje en dan kunnen we denken we heerlijk slapen.
Het was wel ffies schrikken. Door het vocht waren de planken op de muur wel kromgetrokken en wat beschimmeld, maar als het goed is hebben we dat probleem nu getakkeld. Kortom, na diverse malen het plafond te lijf gaan, de houten planken voor te behandelen en af te lakken, de plint diverse malen te verven, hier en daar een spijkertje te slaan en een laminaatvloer leggen, begint het er echt op te lijken allemaal.
We hebben weer een poging gedaan om wat planten neer te zetten, hopen dat ze het willen doen. Best lastig is gebleken. Onze perenboom die uit 's Gravendeel is meegekomen lijkt wel aan te slaan, daar zijn we blij mee. Nu hebben we een Camelia (sterk zeggen ze), 2 seringen en nog 2 struiken neergezet. Benieuwd of ze mee willen werken.
Ook heeft Remi het oude ijzeren luik nog gemonteerd. Genoeg gedaan dus weer in een weekje tijd.
Een dagje shoppen in Clermont Ferrand stond ook weer op de planning. Echt een prettige stad. Hebben weer een stukje ontdekt wat we nog niet eerder hadden gezien. Voornamelijk locale mensen daar en speciaalzaakjes. Geslaagde dag dus.
Tot nu toe hebben we alle vakanties hetzelfde paard 'Maya' (voor de trouwe lezers) naast ons huis gehad. Iedere dag gaven we haar dan oud brood en knuffelden met haar. Zodra je dan naar buiten loopt begroet ze je ook echt. Dit is echt leuk.
Dit keer stond 'onze' Maya in een ander weiland. 's Avonds gingen we haar opzoeken. De eerste avond was echt bijzonder leuk. We kwamen aanlopen en riepen natuurlijk .... ze keek op, begon een beetje te hinniken en ging spontaan aan het bokken van blijdschap, er was echt herkenning .... ze vrat Remi's trui zowat op, was echt aan het kroelen met hem. Natuurlijk hebben we trouw iedere keer brood gebracht.
Zoals jullie misschien begrijpen hebben we weer een heerlijke eerste vakantie van 2014 gehad .... op naar de volgende, en dat duurt gelukkig niet zo heel lang ....
a bientôt,
tot de volgende keer .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten