Rond 9 uur zijn we opgestaan. Heerlijk weer om terug te zijn. Zonnetje schijnt en de “schade” in de tuin kan opgenomen worden.
Het grasveldje voor ons huis heeft nog wat verzorging nodig voor het echt een mooi gazonnetje is, maar het valt niet tegen. Het ziet er redelijk netjes uit. De plantjes die we neergezet hebben in de vakantie doen het ook wel goed. We konden alleen de vijgenplant niet meer terugvinden. Heel vreemd. Ook het jonge eikenboompje was niet meer waar we hem hadden verwacht. We hebben werkelijk geen idee hoe dit kan.
Het gras naast het huis was redelijk hoog, maar Jean vroeg of Maya erop mocht staan. Nou, prima. Beetje mest eroverheen kan ook geen kwaad denken we.
Remi is naar de Marie gegaan om navraag te doen over onze aanvraag om dakramen te plaatsen. Dat was een leuke ontmoeting en naar het schijnt is alles goedgekeurd. Dus we kunnen beginnen met licht in de duisternis te creëren.
We hadden vanuit Nederland een rendez-vous gemaakt met een aannemer om een offerte te maken voor de aanleg van een septic-tank. Helaas, we werden gebeld dat hij het te druk had en niet kon komen. Na een praatje met de buurman een ander telefoonnummer gekregen van een copain van hem die ook in septic-tanks doet. Deze man adviseerde ons naar de Marie te gaan en daar te vragen of ze iemand langs konden sturen van een officiële instantie om te bekijken hoe en waar de septic aangelegd moet worden. Dus Remi weer naar de Marie van Treignat.
Ook dit loopt nu. Zodra we een rapport hebben met de eisen kunnen we de copain van Jean bellen voor een rendez-vous en dan komt hij een devis maken voor ons. We zijn natuurlijk heel erg benieuwd wat het moet gaan kosten.
Hopelijk kunnen we in het voorjaar de werkzaamheden uit laten voeren en kunnen we kort daarna afscheid nemen van ons cabrio-toilet achter in de tuin.
Bij ons vorige bezoek hebben we een offerte laten maken voor l’eau courant, stromend water, dat viel mee, maar moet wel even wachten. De septic-tank is prioriteit. Voorlopig halen we ons water uit onze waterput op het terrein. Ook als we eenmaal aangesloten zijn op het waternet blijven we dit voor verschillende zaken gebruiken, maar zo af en toe de kraan opendraaien geeft toch wel wat luxe.
Voor de rest heel de vrijdag met mijn billen omhoog gestaan om onkruid te verwijderen en heerlijk in het zonnetje af en toe van een kopje thee genoten met wat lekkers erbij.
De zaterdag was wat minder qua weer. We moesten naar de brico in Montluçon, dus ach … het is tenslotte al eind september, iedere dag met een zonnetje is een cadeautje en dit was een dag zonder cadeautje. Het kan niet iedere dag feest zijn.
Bij de brico 2 dakraampjes gekocht die in de auto pasten, maar toen we daar waren lag er een mooie trap op ons te wachten voor een leuk prijsje. Terug naar ons huisje gereden, raampjes uitgeladen, aanhanger aangekoppeld en weer terug. We kunnen dus vooruit de volgende klusvakantie. Vanuit Nederland hebben we ook een deur meegenomen, dus het gaat helemaal goedkomen met ons achterhuisje. Zodra het achterhuisje bewoonbaar is verhuizen we daar voorlopig heen, zodat we ons toekomstige woonhuis kunnen gaan creëren.
Remi had al verschillende keren met Jean gesproken en zijn moeder vroeg verschillende keren of hij mij wilde meenemen. Dus wij op zaterdagmiddag rond borreltijd eerst naar Camille gegaan, onze overbuurvrouw. We werden even hartelijk ontvangen als altijd. Er werd thee gezet, siroop op tafel gezet en heerlijke boterkoekjes. Ondanks dat we elkaar niet altijd helemaal begrijpen door de taalbarrière, was het toch weer gezellig. Ze was net klaar met appeltjes schillen en de geur van appel hing in de keuken. Ze was appelmoes aan het maken.
We hadden met boodschappen doen een vaasje met roosjes meegenomen. Weer iemand blij gemaakt. We werden hartelijk bedankt met een paar flinke klapzoenen en een knuffel.
Nadat we afscheid hadden genomen van Camille, op naar Jean en zijn moeder.
Heerlijk mensje is Janine, bijna 90 jaar en woont samen met Jean, haar zoon van over de 60 jaar. Ook hier werden de blommen leuk ontvangen. Met Jean en Janine kunnen we op een of andere manier beter communiceren. Lijkt wel of zij minder dialect spreken ofzo. Geen idee waar het aan ligt. Hier kwam chips op tafel en ik moest samen met Janine aan de Muscaatwijn die ergens verborgen bleek te staan. Heerlijk zitten kletsen hier totdat het tijd was om te gaan eten.
Toen ik met het eten bezig was werd er op de deur geklopt. Camille kwam met een portie vers gemaakte nog warme appelmoes aan. Dit zijn erg leuke dingen. Vrijdag was Jean al met een zak perziken langsgekomen. Zo leuk allemaal.
De volgende morgen moesten we helaas alweer terug naar Nederland. Erg jammer. Maar goed. We hebben weer een hoop spullen kunnen brengen. Van alles gekocht, en de volgende keer kunnen we direct aan de slag.
We zijn ook weer begonnen met onze franse lessen … komt helemaal goed met ons.
Het was weer fijn om even thuis te zijn ….
1 opmerking:
Hoi, leuk verhaaltje en door de franse termen ook herkenbaar. Eigenlijk missen we wel zo'n buurvrouwtje met eigengemaakte appelmoes of misschien beter nog eigengestookte eau de vie:-)
Gr. uit Coevorden
Een reactie posten