Met pijnstillers natuurlijk, maar het ging goed. In overleg zijn we toen zondagavond alsnog gaan rijden met een dubbel gevoel.
In de vroege ochtend kwamen we aan bij ons stulpje, waar we tot onze verbazing niet in het hoge gras stapten. Na een paar uurtjes te hebben geslapen, werden we wakker met een zonnetje. Onze vakantie was begonnen.
We hebben gedoucht en zijn toen eerst even naar Boussac gereden om inkopen te doen. Bij de bakker hebben we heerlijke broodjes gehaald en zijn toen in het zonnetje op een terras neergedaald voor een grote kop thee en koffie.
Prachtig om te zien dat de plaatselijke bevolking dit op een maandag in april ook gewoon lekker doet. Gewoon even samen komen voor een babbeltje en een bak koffie of een apéritiefje (het was inmiddels wel zo'n 11.00 uur).
We hebben een heerlijk weekje gehad met hier en daar een praatje en een borrel met de buurtjes om weer op de hoogte te komen van la vie in Pauliat.
Het gras is weer gemaaid, hier en daar is de bebossing wat uitgedund, er is een dakraam geplaatst, een scheur in een muur gerepareerd, een muur geschilderd voor een deel, een raam in de grondverf gezet, nieuwe ideeën zijn geboren en zo nog wel wat dingen.
In oktober vertelde Jean ons al dat de mooie grote boom aan de andere kant van het pad naast ons huis neergehaald zou worden. Dit was dus inderdaad gedaan. De resten moesten nog opgeruimd worden. Het was waarschijnlijk een boom van zo'n 150 tot 200 jaar oud. Heel zonde dus roep je dan, maar hij was très sec volgens Jean en stond vooral erg in de weg voor de apparaten waarmee de boeren af en toe langs komen. De binnenkant was inderdaad voor een deel weg wat volgens ons aangeeft dat de boom erg droog was. Het is ook in ons voordeel dat de boom weg is in de zin dat als de wind zijn best doet en hem om had gekregen, hij op ons dak had kunnen landen. En dat willen we natuurlijk niet. Qua uitzicht en zon op ons terras heeft het ook voordelen, maar het blijft zonde.We hebben 2x de tijd genomen om uit eten te gaan, de eerste keer zijn we bij het Thaïse restaurantje bij ons in Treignat geweest. De tweede keer zijn we in Montluçon uitgekomen bij een restaurantje. Als je er langs loopt denkt je dat het niet veel kan zijn. Maar wat hebben we hier lekker gegeten zeg. Een aanrader en zeker weten dat wij hier vaker zullen komen. L'agape heet het.
Deze vakantie was er ook nog even tijd voor een brocante ... We vonden er één in Meaulne. Heel mooi dorp bleek dit te zijn. We hebben even heerlijk rondgestruind. Zagen wel snuisterijen die we wilden hebben, maar kunnen deze helaas nog niet kwijt in het huis. Moeten eerst verder verbouwen voor het tijd is voor de aankleding. Anders krijgen we zelf een soort brocante-gebeuren van malle Pietje, en dat willen we niet (Remi zeker niet ;-)).
Wel hebben we een vleesmes met vleesvork gescord van Le Creuset. Hadden we toch nodig, dus ja.
Meestal gaat het geeneens om het kopen. Het is gewoon de sfeer op een brocante, het terrasje, een streekprodukt om te snoepen en dat soort dingen.
Ook is het leuk om te merken dat je de franse taal steeds meer gaat beheersen. Er zijn nu gewoon gesprekken in het frans. Dit konden we een paar jaar terug nog niet bedenken.
De zon scheen iedere dag en we hebben weer heerlijk weg kunnen dromen van een leven op dit plekje van de wereld. Een plekje waar rust heerst, ruimte is en waar je kunt genieten. En vooral een plekje van ons!
Wij zijn weer heerlijk bijgetankt en kijken uit naar onze volgende vakantie. We waren nu sinds oktober niet meer geweest, wat erg lang was. Gelukkig hoeven we nu niet zo lang te wachten. Over 4 weekjes gaan we er weer naartoe. En daarna tellen we weer af tot aan de zomervakantie, dus dat gaat goed de komende tijd.
Als je meer foto's wilt bekijken, dan moet je even naar de link van onze "vakantiekiekjes" gaan.
À bientot et au revoir, Remi et Diana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten