Zomervakantie 2012 ...

Zomer in "ons" Pauliat ....

Net terug van drie volle weken vakantie in Pauliat blikken we zoals gewoonlijk weer even terug.
We hebben een heerlijke vakantie gehad.

Op vrijdagavond 6 juli vertrokken we met 2 auto's richting france. Roy en Naomi zijn met ons meegegaan. Omdat zij halverwege de vakantie ook nog met haar ouders verder trokken naar een andere bestemming was het noodzakelijk met 2 auto's te reizen. Wat natuurlijk erg leuk is als je net je rijbewijs en een eigen auto hebt.
Het ging allemaal prima en we kwamen 's nachts aan in Pauliat. Nadat we heerlijk hadden geslapen kon de vakantie starten.
De eerste dagen hadden we prima weer ... 's Woensdags kregen we visite uit Pays-Bas. Karel (triathlongroepje van Remi) en zijn vrouw komen "langs" had de broer van Remi gesms't. Hartstikke leuk, maar als iemand om 20.00 uur 's avonds "langskomt" zeiden we tegen elkaar, zouden ze dan na een bak koffie direct weer verder reizen naar Spanje? We zien wel, misschien hebben ze slaapspullen bij zich, een tent hebben wij nog wel dachten we. Karel bleek met vrouw "en" kinderen te zijn (Ron dacht samen?) en had er inderdaad op gerekend te kunnen logeren bij ons. Helaas hebben we een 3-persoonstent en geen luchtbedden, dus tja. Ron had gelijk toen hij tegen Karel zei dat ze konden logeren, maar helaas, dan hadden we dit even voor moeten kunnen bereiden, hahaha. Maar goed, gelukkig hebben we "het meer" heel dicht bij ons huis en daar hebben we een slaapplek kunnen regelen voor die nacht.
De volgende ochtend hebben ze bij ons ontbeten en zijn ze verder getrokken.

Het leek wel een camping, er werd druk gevoetbald in onze tuin. Roy, Naomi, Valentin (buurjongen) en de 2 zoons van Karel en Ester. Gezellig druk.


















Roy en Naomi hebben zich wat klusjes toegeeigend toen ze bij ons waren. Het "cabriotoilet" is voorgoed verleden tijd, en ons grind is afgebakend, zodat het niet verloren gaat. Een echt terras is ontstaan hierdoor.









Het was heel leuk om te zien dat Roy en Valentin na 3 jaar elkaar niet gezien te hebben zo goed met elkaar omgingen. Er is heel wat afgedobbeld 's avonds, gevoetbald en met pijl en boog geschoten. Ook werden er ritjes met de auto gemaakt, muziek werd gedraaid, er is hardgelopen en we zijn op de paardenkar geweest. Heel leuk ook om te horen hoe ze communiceren, frans en engels afgewisseld, Roy leert Valentin nederlandse woorden en Valentin leert Roy de franse woorden.

Toen Roy en Naomi er waren zijn we naar Aubusson geweest, het middeleeuws feest in Montluçon dat 1 x in de 2 jaar wordt gehouden, we zijn verschillende keren uiteten geweest in Montluçon en ook bij ons "eigen" meertje in Herculat. Toen het weer even wat minder was zijn we wezen bowlen. Het bowlen was leuk, alleen speelde mijn blessure toen even op, dat was jammer. Hierdoor zijn we niet meer wezen kanoën en het paardrijden wat op het programma stond hebben ze samen gedaan. Erg jammer, ik hoop dat dit volgende keer wel lukt.
In Sidialles, een halfuurtje bij ons vandaan, hebben we een dagje doorgebracht toen de temperatuur juist weer doorsloeg naar heel warm.

Op donderdag zijn we lekker op de weekmarkt in Boussac wezen struinen en hebben we iets gedronken (en gesnoept) in de "Jardin du Thé" in Boussac. Hier komen we graag. Leuk concept ook. Als je binnenkomt, in het schuurgedeelte, of garage ofzo, dan kom je eerst in het brocantegedeelte. Loop je door naar achteren, dan kom je in de tuin waar je heerlijk kunt zitten. De eigenaren zijn engels en dat merk je, de thee en de koek is heerlijk. Ook altijd even een gezellig praatje met de man des huizes, altijd leuk en meestal kom je weer iets te weten over dingen in de omgeving.

Op vrijdagavond, de 13e, was er vuurwerk in Huriel, een dorp dichtbij. Eerst zijn we nog even in de feestzaal geweest, waar de fanfare stevig zijn best deed. Het vuurwerk en vooral de achtergrond van de Toque was erg leuk. Zaterdag de 14e juillet, nationale feestdag in Frankrijk, zijn we naar Montluçon gereden voor het vuurwerk. Roy en Naomi waren naar het huurhuisje van Naomi's ouders gegaan, hebben daar gegeten en zijn toen samen met hun ook naar Montluçon gereden, waarvandaan ze dan weer met ons meegingen. Het vuurwerk was waanzinnig mooi hier. Een aanrader.
De honden waren erbij, maar helaas vonden die het toch TE. Naomi's moeder is toen in de auto gaan zitten met ze.
Na afloop hebben we nog even iets gedronken op een terrasje. Gezellig allemaal.



Na anderhalve week, op woensdag, kwamen Naomi's ouders bij ons bbq'en en hebben we nog even met pijl en boog geschoten. Ze hadden 3 heerlijk verse geitenkaasje meegenomen van de buurvrouw waar zij logeerden. Heel leuk altijd. Na het eten zijn Roy en Naomi toen met hun meegegaan om de vakantie voort te zetten met hun.
Helaas was Valentin net te laat om nog even gedag te zeggen, maar ze houden contact hebben ze afgesproken.

Toen waren we nog met zijn 2-en. Even wennen aan de rust, maar ook fijn. We hebben in die anderhalve week een paar brocantes afgelopen, zijn wezen winkelen in Clermont Ferrand, zijn naar een abdij geweest, Noirlac, hebben aan het meertje gelegen, gezwommen, lekker gegeten, we zijn naar een muziekfestival geweest, hebben geklust, zijn op visite geweest bij Camille en haar zoon, zijn vrouw en Valentin, hebben bij Jean geborreld, en hij bij ons, zijn op de kar geweest met Camille en ook een keer met Henry, nee, verveelt hebben we ons niet.

De laatste woensdag van onze vakantie vroeg Jean, zoals zo vaak, of we die avond een petit tour wilden doen. Natuurlijk wilden wij dat wel. Het liefste paard dat ik ken, Maya, werd opgetuigd met het nieuwe tuig en de mooie nieuwe aanwinst, de calèche, ging erachter. Dit keer gingen we met zijn viertjes, Jean, Valentin en wij. Het was die avond ervoor erg druk geweest op de kar en hij vond dit heerlijk zo even met zijn vieren. Al pratend gingen we op pad. Maya ging al snel in een drafje, maar na 100 meter ging het drafje over in een galopje ... Leuk, even vaart maken, maar dat bleek niet zo leuk te worden. Maya ging over in rengalop en de paniek werd duidelijk, "bride", "bride", werd er geroepen. Wij hadden met onze franse lessen geen les gehad over paarden, dus wisten niet zo snel wat dat betekende. Doordat ik merkte dat Jean geen controle meer had, maakte ik ervan dat het bit of teugel moest betekenen en dat laatste was dus zo.

In werkelijk een 'te' hoog tempo raasden we het bospad af, met volle vaart de kruising over en de kar hevig op en neer gaand en heen en weer gaand hielden we ons zo goed mogelijk vast.

Halverwege het pad sprong Valentin van de kar af. Ik wilde dit ook, want het was inmiddels duidelijk dat er geen contact met Maya meer was. We gingen echter zo hard, dat dat niet zomaar lukte, zeker niet als je ook nog over rugleuningen moet klimmen, maar dat we eraf moesten was duidelijk. We zouden zo de verharde weg bereiken waar auto's kunnen rijden en met de vaart die we hadden had dat een ernstig verhaal kunnen worden als we op een auto waren geklapt.

Al zittend onder de bok, bedacht ik me dat hij af zou moeten remmen om de bocht te nemen als we bij de kruising zouden komen. Dit gebeurde inderdaad ietwat, maar we gingen nog steeds in een heel vlotte draf de bocht om. Op het moment dat Maya weer ging aanzetten om weer terug naar galop te gaan ben ik achter van de kar gesprongen. Resultaat was dat ik van een kar die behoorlijk tempo had op stilstaand asfalt knalde. Mijn hoofd raakte met een knoertharde klap het asfalt en knieën, armen en voet waren ook niet zonder schade. Maar goed. Ik was eraf.

Ik ben toen met Valentin achter de kar aangerend en halverwege de weg zagen we Jean die ook van de kar was gesprongen.

Remi was nu de enige nog die uit alle macht probeerde Maya te bedaren. Wat niet lukte, maar Remi begreep niet dat er geen contact was met Maya, het bit was uit haar mond gevallen en we waren dus echt stuurloos.

Toen Maya het volgende bospad op ging gaf Remi het ook op en is ook gesprongen.

Bij de boerderij waar hij toen stond, stond de vrouw des huizes met water en een auto met open deuren te wachten op ons. We moesten instappen en zo zijn we op zoek gegaan naar Maya en kar. Redelijk dicht bij huis hoorden we gegil vanuit het dorpje, dus wisten we dat ze daar was. Ze was de route zelf gelopen en inmiddels thuis.

Camille (oma van Valentin) en Jeanine (moeder van Jean) waren totaal in paniek. Ze dachten dat we alle vier dood zouden zijn. Ik heb de rest van de avond dus ook met 2 vrouwtjes in mijn armen gestaan die totaal de kluts kwijt waren. Ze hebben ook niet kunnen slapen door alles. Het is ook niet niets als je een op hol geslagen paard met wagen aan hoort en ziet komen zonder mensen.

Vlak bij de wei van Maya is de kar gecrasht en stond Maya hevig trillend in een hoekje. Heel sneu allemaal.

We zijn heel blij dat we er allemaal goed vanaf zijn gekomen en dat er geen ongelukken zijn gebeurd, want dan had Jean aansprakelijk geweest natuurlijk.

We zijn ook heel blij dat we bij toeval maar met zijn 4-en waren. De avond ervoor zaten er veel kleine kinderen op de kar en Camille (toch al bijna 80), een wat oudere dame uit het dorp en Henry (ook man op leeftijd) hebben ook een ritje gemaakt een paar dagen ervoor. Als het één van die avonden was gebeurd was het waarschijnlijk toch minder goed afgelopen. Maar gelukkig was dit niet het geval.
Zo sneu ook voor Jean, z'n mooie spullen helemaal in puin.
Hij was zo trots.

Jeroen en Rinda (vrienden vanuit Nederland die alweer zo'n 5.1/2 jaar in france wonen) zijn nog gezellig langsgeweest. Even lekker bijgekletst en even geluncht samen bij het meer.

Helaas hebben we geen tijd meer gevonden om andere vrienden van ons te bezoeken of te ontvangen, maar dat komt een volgende vakantie wel goed denken we.

Terugkijkend op deze mooie drie weken gaan we de agenda's er binnenkort weer bijleggen om de volgende vakantie te plannen .....

À bientôt,

Diana en Remi